Wtorek 22 czerwca

            Idzie burza. Czy znasz ten moment tuż przed burzą, kiedy zrywa się niespokojny wiatr, liście szeleszczą, niebo robi się ciemne i w oddali słychać grzmot? Koty wróciły do domu, białe chmury siłują się z czarnymi.

            Czy znasz życiowe burze? Wtedy też dobro mocuje się ze złem. Na chwilę świat traci równowagę, dookoła tylko zamęt, łzy, poczucie bezradności.

            I wiesz też, że kiedy człowiek jest w centrum burzy, to trudno złapać oddech, życie wydaje się skończone. Wiatr szarpie za ubranie, zimne krople życiowego deszczu uderzają w twarz.

            A potem? A potem burza zawsze przemija. Chmury odpływają. Zaczyna świecić słońce. Niezależnie od tego jak wielka jest Twoja burza, niedługo się skończy i wyjdzie znów słońce. Kocham Cię,

Twoja B.