Dlaczego stałam w miejscu

Udawałam, że nie dostrzegam niewygodnych faktów i koncentrowałam się na osądzaniu stylu życia mojego partnera zamiast rzeczowo i uczciwie przyjrzeć się samej sobie. Głównym (nieświadomym) motorem mojego działania był strach, który skutecznie uniemożliwiał mi podejmowanie racjonalnych decyzji. Stałam w miejscu zamiast się rozwijać i to był prawdziwy powód mojego braku szczęścia.  

Byłam zawinięta jak naleśnik w moje własne lęki, odruchowe emocje i automatyczne reakcje.

Odruchowo zawsze szukałam winy w moim partnerze albo w świecie dookoła.

Odruchowo najbardziej bałam się porzucenia, odtrącenia, rozstania.

Odruchowo oczekiwałam, że mój partner powinien mnie uszczęśliwić.

Prawda była taka, że ja nawet nie byłam w stanie dostrzec jaka była prawda o moim partnerze. Podświadomie postrzegałam go jako dostawcę zaspokojenia moich potrzeb. Kiedy to robił, był w moim rozumieniu „dobry”, a kiedy tego nie robił, był z mojej perspektywy „zły”.

I jeszcze jedno, najważniejsze: jak myślisz, dlaczego postrzegałam mojego partnera jako dostarczyciela tego, czego mi brakuje i czego mi potrzeba?

Odpowiedź brzmi:

PONIEWAŻ NIGDY NIE NAUCZYŁAM SIĘ DBAĆ O SIEBIE.

Fragment nowej książki “Szczęśliwe związki”, zamów na swiatksiazki.pl

Więcej fragmentów.